یکی از مسائل مهم در نظام تعلیم و تربیت در هر جامعه،چگونگی تربیت افراد آن جامعه است.رسیدن به چنین هدفهایی مستلزم به کارگیری مهارت هایی است که باید مبتنی بر تجربه های علمی باشد.امروزه با افزایش تعداد مادران شاغل و تنشهای روانی که حاصل زندگی کنونی است و عدم آگاهی والدین از مسئولیت هایی که در قبال فرزندان دارند توجه بیشتر به تربیت کودکان مورد تأکید است.به همین علت انتظار می رود تا مراکز تخصصی پرورشی مثل مهد کودک ها یا آمادگی ها بتوانند به عنوان کار تکمیلی در خانواده در امر تربیت کودکان گام بر دارند.رسیدن به هدفهای تربیتی و پرورش انسان کاری نیست که بدون برنامه ریزی بتوان به آنها رسید؛بلکه احتیاج به نظام پرورش برنامه ریزی شده ای دارد تا از طریق ایجاد فرصت های مناسب بتوان در رشد و شکوفایی استعدادهای جامعه و جلوگیری از بروز ناهنجاریهای تحصیلی و رفتاری در کودکان اقدام کرد.