ارزش در معرض خطر و بازدهی‌ های حدی در بازار سکه بهار آزادی و بازار سهام در ایران با استفاده از تئوری

اندازه‌گیری ریسک بازار مسأله‌ای است که از دیرباز ذهن محققان را به خود مشغول ساخته است. در این زمینه رویکردهای مختلفی ارائه شده است. این رویکردها را می‌توان بر اساس تکنیک‌های آماری مورد استفاده در سه طبقه رویکردهای پارامتریک، نیمه‌پارامتریک و ناپارامتریک تقسیم‌بندی نمود به‌ طوری ‌که اغلب سنجه‌های ریسک در قالب این رویکردها، ریسک را انداه‌گیری می‌نمایند. در میان سنجه‌های مختلف ریسک، ارزش در معرض خطر، یک سنجه‌ای نوظهور است. در این تحقیق عملکرد ارزش در معرض خطر پارامتریک در پیش‌بینی ریسک شاخص بازدهی نقدی بورس اوراق بهادار تهران و سکه بهار آزادی مورد بررسی قرار می‌گیرد.نتایج حاصل از پس‌آزمایی مدل‌های ارزش در معرض خطر در این مطالعه حاکی از اینست که اولاً مدل‌هایی که پویایی‌های بازده و نوسانات بازده را در نظر می‌گیرند، نسبت به سایر مدل‌ها عملکرد بهتری دارند. در تحقیق پیش روی، این مدل‌ها به ترتیب شامل مدل‌های خودبازگشتی- میانگین متحرک و مدل‌های خودبازگشتی مشروط بر ناهمسانی واریانس می‌باشد. ثانیاً مدل‌هایی که در برازش توزیع پارامتریک به داده‌ها دارای انعطاف می‌باشند عملکرد بسیار بهتری نسبت به سایر مدل‌ها از خود نشان می‌دهند. در این مطالعه مدل فراتر از آستانه در شمار این مدل‌ها قرار دارد. از طرفی متوسط زمان انتظار برای یک شاخص که نشانگر بازدهی روزانه پایین‌تر از آستانه 01/0 می‌باشد 3 روز و همچنین برای یک دوره زمانی ثابت، احتمال مشاهده حداقل بازدهی روزانه بالا‌تر از آستانه 01/0- برای یک روز آینده حدود 27% می‌باشد.کلید واژه:متوسط زمان انتظار، بازدهی حدی،تئوری ارزش فرین،ارزش در معرض خطر،رویکردهای پارامتریک،ریسک.