بررسی تأثير تحريک الکتريکی عصب از طريق پوست بر دامنه حرکتی و خشکی صبحگاهی مفصل زانو در بيماران مبتلا

توضیحات:

مقاله و تحقیق بررسی تأثير تحريک الکتريکی عصب از طريق پوست بر دامنه حرکتی و خشکی صبحگاهی مفصل زانو در بيماران مبتلا به استئوآرتريت زانو در 6 صفحه در قالب word و همراه با جزئیات کامل

چکیده:

استئوآرتريت شايع ترين بيماري مفصلي است و شايع ترين مفصلي که در اين بيماران درگير مي شود مفصل زانو است. شايع ترين علايم اين بيماري کاهش دامنه حرکتي و خشکي صبحگاهي مفصل زانو است. هدف ما از اين مطالعه تعيين تأثير تحريک الکتريکی عصب از طريق پوست (TENS)، به عنوان يک روش غير دارويی، بر دامنه حرکتی و خشکی صبحگاهی مفصل زانو در بيماران مبتلا به استئوآرتريت زانو می باشد.

روش بررسی: بررسي حاضر يک مطالعه نيمه تجربي از نوع يک سوکور مي باشد که تعداد 57 بيمار مبتلا به استئوآرتريت زانو (29 نفر گروه آزمون و 28 نفرگروه شاهد) به روش تخصيص تصادفي در سال 1384 در درمانگاه روماتولوژي بيمارستان امام خميني تهران مورد مطالعه قرار گرفتند. طي چهار هفته، هر هفته سه جلسه، به گروه آزمون جريان الكتريكي 100 هرتز، به مدت 20 دقيقه با استفاده از دستگاه TENS داده شد، شدت جريان با توجه به آستانه حسی خود بيماران تنظيم می شد. گروه شاهد هم دارای همين شرايط بود ولی از دستگاه خاموش به عنوان پلاسبو براي آنها استفاده مي‌شد. ميزان خشکی صبحگاهی و دامنه حرکتی مفصل زانو در جلسه اول، ششم و دوازدهم در هر دو گروه اندازه گيري شد و داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر، کروسکال والیس و t مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.

يافته ها: ميانگين دامنه حرکتي مفصل زانو در گروه آزمون از 26/22/82 قبل از مداخله، به 07/31/89 پس از شش جلسه مداخله، تغيير نموده و پس از اتمام مداخله اين ميزان به 52/4117 افزايش يافت (001/0p<). در حالي که اين ميزان در گروه شاهد قبل از مداخله، جلسه ششم مداخله و در پايان مداخله تفاوت

معني داري از نظر آماري نداشت، همچنین تفاوت معني داري از نظر آماري بين دو گروه از نظر خشکي صبحگاهي مفاصل در مراحل مختلف اندازه گيري وجود نداشته است که نشان مي دهد اين روش تأثيري بر خشکي صبحگاهي مفاصل در گروهي که تحت تأثير اين مداخله بوده اند ندارد.

نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، تحريك الكتريكي عصب از طريق پوست بر دامنه حرکتی مفصل زانو اثر چشمگيری دارد و مي‌توان با بکارگيري اين روش به افزايش دامنه حرکتي مفاصل در بيماران مبتلا به استئوآرتريت کمک کرد.

فهرست مطالب:

چکیده   

مقدمه

بیان مسئله

مبانی نظری

پیشینه تحقیق

روش تحقیق

یافته ها

نتیجه گیری

منابع