از آنجایی که نیازهای روزمره، انسان را به زندگی اجتماعی
کشانده و برای بهره گیری از خدمات مادی و معنوی دیگران، نیازمند ضابطه و قانون در
روابط اجتماعی است؛ چرا که بدون ضابطه و پایبندی به آن، شالوده زندگی اجتماعی از
هم می پاشد بنابراین به کار بستن اصول حاکم بر روابط اجتماعی برای افراد در
نهادهای مختلف اجتماعی امری ضروری است. هنجار به یک الگوی
رفتاری گفته می شود اکثریت جامعه خود را به آن پایبند می دانند و عکس آن یعنی بی هنجاری باعث از بین رفتن استحکام نظام اجتماعی می شود.از دید امام
علی علیه السلام، انسان در عین آنکه دارای استقلال شخصیت فردی است، دارای نوعی
وابستگی به اجتماع است که می توان از آن به عنوان روح جمعی یاد کرد. در این پژوهش
مبانی و اصول حاکم بر روابط اجتماعی برگرفته از دو دسته هنجارها و ناهنجارها می
شود که هنجارها عبارتند از :مشورت ،امر به معروف و نهی از منکر، صله رحم ، انفاق، مدارا
و عفو و ناهنجارها شامل: بخل، حسد، تکبر ،هوای نفس و حرص می باشد. اﻣﺎم ﻋﻠﯽ علیه
السلام ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﯿﻮه ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﭼﻮن ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻓﺘﻨﻪ و رواج ﺑﺪﻋﺖ کﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان
آﺳﯿﺐ و ﭼﺎﻟﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﯾﻦ ﻣﺪار ﻣﯽ باشد به مواجهه با مشکلات پیش روی اصول حاکم بر روابط
اجتماعی می پردازد.
کلیدواژه ها:اصول حاکم، هنجارهای روابط
اجتماعی، ناهنجارهای روابط اجتماعی، نهج البلاغه