فضیلت ذکر الحمدالله در منابع تفسیری

از آنجایی که خداوند متعال به خاطر كمال و جمالش، شايسته‌ى ستايش و به خاطر احسان‌ها و نعمت‌هايش، لايق شكرگزارى است و الحمد لله، بهترين نوع تشكّر از خداوند است این سوال مطرح است که فضیلت ذکر الحمدالله در منابع تفسیری چیست باید گفت که در منابع تفسیری ذکر الحمدالله فضیلت های زیادی دارد و استفاده از آن بین تمام مسلمانان به دلیل مرکزیت این عبارت خاص درون متون قرآن و احادیث محمد پیامبر اسلام معمول است. گفتن «الحمدللّه» در چندین آیه قرآن کریم توصیه شده است. گذشته از این، «الحمدللّه» در عبارات آغازین پنج سوره حمد  و  انعام  و کهف و سبأ و فاطر، پس از بسمله آمده است. به همین جهت به این پنج سوره، سُوَر حمد گفته می‌شود این ذکر‌  مانند اذکار دیگر می تواند قلبی، زبانی و یا عملی باشد. احادیث متعددی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و امامان شیعه نقل شده است. مضمون تمام آن ها این است که هیچ چیز نزد خدا، دوست داشتنی‌تر از گفتن «الحمدللّه» نیست و بدان جهت است که خداوند خود را با این کلمه ستوده است. برخی از مفسران اهل سنت بیان کرده‌اند که الحمدلله، اولین کلمه‌ای که حضرت آدم علیه السلام به زبان آورد و برخی دیگر گفته‌اند که او اولین کسی بود که الحمدللّه گفت. در تفاسیر مختلف شیعه و تفاسیر اهل سنت فضیلت های ذکر الحمد الله مورد توجه و بررسی قرار گرفته شده است و بدین نتیجه رسیده شد که الحمدالله در واقع سپاسگزاری در برابر نعمت های خداوند است تا انسان بتواند کمال ها و جمال ها و زیبایی هاى واقعى را ستایش کند.در این تحقیق از روش کتابخانه ای بهره گرفته شده است.

کلیدواژه‌ها: فضیلت ،ذکر ، حمد، تفسیر