فضیلت ذکر الحمدالله در منابع تفسیری

از آنجایی که خداوند متعال به خاطر کمال و جمالش، شایسته ى ستایش و به خاطر احسان ها و نعمت هایش، لایق شکرگزارى است و الحمد لله، بهترین نوع تشکّر از خداوند است این سوال مطرح است که فضیلت ذکر الحمدالله در منابع تفسیری چیست باید گفت که در منابع تفسیری ذکر الحمدالله فضیلت های زیادی دارد و استفاده از آن بین تمام مسلمانان به دلیل مرکزیت این عبارت خاص درون متون قرآن و احادیث محمد پیامبر اسلام معمول است. گفتن «الحمدللّه» در چندین آیه قرآن کریم توصیه شده است. گذشته از این، «الحمدللّه» در عبارات آغازین پنج سوره حمد  و  انعام  و کهف و سبا و فاطر، پس از بسمله آمده است. به همین جهت به این پنج سوره، سُوَر حمد گفته می شود این ذکر   مانند اذکار دیگر می تواند قلبی، زبانی و یا عملی باشد. احادیث متعددی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و امامان شیعه نقل شده است. مضمون تمام آن ها این است که هیچ چیز نزد خدا، دوست داشتنی تر از گفتن «الحمدللّه» نیست و بدان جهت است که خداوند خود را با این کلمه ستوده است. برخی از مفسران اهل سنت بیان کرده اند که الحمدلله، اولین کلمه ای که حضرت آدم علیه السلام به زبان آورد و برخی دیگر گفته اند که او اولین کسی بود که الحمدللّه گفت. در تفاسیر مختلف شیعه و تفاسیر اهل سنت فضیلت های ذکر الحمد الله مورد توجه و بررسی قرار گرفته شده است و بدین نتیجه رسیده شد که الحمدالله در واقع سپاسگزاری در برابر نعمت های خداوند است تا انسان بتواند کمال ها و جمال ها و زیبایی هاى واقعى را ستایش کند.در این تحقیق از روش کتابخانه ای بهره گرفته شده است.

کلیدواژه ها: فضیلت ،ذکر ، حمد، تفسیر